Farhan dah mula pilih apa yang nak dipakai .
Dia dah pandai pilih baju mana nak pakai mengikut kesesuaian majlis .
Kalau nak keluar jalan harus pakai seluar panjang .
Baju berjalan harus berkolar .
Bila hulur baju lain , pasti direjectnya.
Kalau nak lipat seluar tu mesti ada caranya .
Even Tifa maknyer pun tak tahu apa yang dia nak .
Pakai kasut mesti dengan stokin.
Even nak pi kedai dekat rumah yang tak sampai lima minit.
Tali pinggang nak pakai pun mesti dengan caranya .
Baju no kedut kedut .
Walaupun tak kedut , dia mesti suruh Tifa gosok.
Lepas gosok terus pakai . Tak boleh pakai letak sesuka hati .
Nanti dia suruh Tifa gosok balik. Masa mengandung Tifa suka gosok baju kot .
Topi pakai pun ada cara .
Yang tak tahan tu, sebelum pakai setokin dia siap sapu dulu kakinya bagi tak ada habuk .
Ni semua sebab nak tiru sebijik sebijik macam ayah .
Lagi cerewet daripada ayahnya .
Sikat rambut pun mesti sikat sebelah kanan .Tak boleh salah sikat pasti mengamuk satu rumah .
Pendek kata semuanya harus perfect .
Tak sangka anak aku begitu ‘kemas’ .Tapi bagus jugak . Belajar kemas daripada kecil.
Kalau anak dia mula dengan perangainya , Tifa pass pada ayah suruh dia handle .
Mungkin sebab perangainya sama, hubby can handle Farhan very well.
Cermin mata ni adik bongsu Tifa punya . Unoficially kepunyaan dia .
Suka hati mengaku hak dia.
Mak ciknya pun mengalah .
He loves it very much .
Suka tengok dalam cermin sambil senyum sorang sorang .
Farhan – Farhan .
No comments:
Post a Comment